Onlangs bereikte ons een interessant stukje van een bekend TRR-lid, Peter Nouwens, die vanuit zijn voordeur in Tilburg een pelgrimstocht heeft ondernomen naar Santiago de Compostella in Spanje. Voor degene die Peter niet kent, hij is al vanaf 2007 lid van TRR en heeft van 2007 t/m 2016 de voorzittersrol op zich genomen. Hij is benoemd tot lid van verdienste van TRR. Peter is een van de oudste leden van TRR (79 jaar) en hij is een voorbeeld voor vele jongere lopers dat je met een goede conditie tot op hogere leeftijd de hardloop- en wandelsport kunt blijven beoefenen. Peter heeft in drie maanden tijd in zijn eentje een wandeltocht van 2200 km afgelegd en heeft hier voor ons een leuk stukje over geschreven. We geven het woord graag aan Peter:
In juli dit jaar ben ik vanaf huis (Tilburg) vertrokken voor een wandeltocht naar Santiago de Compostela, totaal een kleine 2200 km. Het eerste deel van mijn pelgrimsroute loopt door Vlaanderen tot net over de Franse grens. Op deze route passeer je de steden Antwerpen, Dendermonde, Aalst en Valenciennes tot aan Saint-Quentin. Onderweg waren vrijwel geen overnachtingsplaatsen voor pelgrims te vinden. Ik was aangewezen op Booking.com. Meestal sliep ik in een accommodatie met één kamer. Andere mensen ontmoette ik daardoor nauwelijks. Daarbij komt dat de tarieven van de te boeken hotels of B&B een flinke aanslag pleegden op mijn budget. De eerste weken liep ik zonder een pelgrim tegen te komen. De eenzaamheid stelde me danig op de proef. Op je eentje onderweg, overleg je over allerlei zaken voortdurend met jezelf. Improviseren en niet alledaagse oplossingen vinden voor lastige situaties worden een uitdaging. Zo ook het overwinnen van tegenslagen zoals het niet kunnen vinden van onderdak, het blokkeren van mijn creditcard, de moeilijkheid van de route (zwaarte) of de weg kwijtraken.
Geleidelijk aan werd het leuker. In Noord Frankrijk begon ik aan het tweede deel van mijn wandeltocht, dwars door Bourgondië naar Vézelay. Ik begon wandelaars te ontmoetten uit allerlei windstreken. Naast het genieten van de natuur en de prachtige landschappen heb ik dat ook kunnen doen van mooie steden zoals Reims, Troyes en Chablis.
Het derde deel van mijn wandeltocht liep dwars door de regio’s Champagne, Bourgogne, Dordogne en Les Landes. Het bracht me naar interessante steden zoals La Charitè-sur-Loire, Bourges en Limoges en eindigde in Saint-Jean-Pied-de Port, een stadje aan de voet van de Pyreneeën. Het is dé startplaats voor veel pelgrims die de camino in Spanje willen lopen. In het seizoen vind je daar meer wandelaars dan bewoners.
Voor de wandelaars die over de Pyreneeën naar Spanje lopen wacht de eerste dag een pittige tocht. Bijna 25 km klimmen naar Roncesvalles, een oud pelgrimshospitaal dat fraai verbouwd is tot overnachtingsplaats voor pelgrims (incl. restaurant). De klim naar 1500 m hoogte heb ik niet gemaakt. Dat vond ik met mijn aandoening van boezemfibrillatie niet verstandig. Ik ben gaan liften. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten. Een aardige vrachtwagenchauffeur zette mij in Roncesvalles af.
De volgende dag begon ik de aan de Camino, het vierde en laatste deel van mijn wandelroute. Nog circa 795 km te gaan! Het lopen van de camino is een bijzondere ervaring. Dat betreft zowel de natuur als de cultuur. Voor de dorpen die men passeert zijn de tussen de 2000 en 3000 pelgrims per dag (!) van levensbelang. Je treft er vrijwel alleen cafés, restaurants en herbergen aan. Verder zijn de dorpen verlaten en veel huizen zijn in vervallen staat. Echter, anders dan in Frankrijk, bruist het in het seizoen daar van de gezelligheid. In Frankrijk liep ik dagen door verlaten dorpen waar alleen nog de pharmacie en de boulangerie aanwezig zijn.
De wandelroute door Spanje (officiële naam Camino Francés) heeft een uniek karakter. Het verbindt mensen van verschillende generaties en nationaliteiten en met uiteenlopende beweegredenen met elkaar. De meer dan 1000 jaar oude route heeft een prima infrastructuur met goed gemarkeerde paden en veel mogelijkheden voor overnachtingen. Je komt door prachtige steden waaronder Pamplona, Burgos, León en Astorga. De route leidt de wandelaars langs vele culturele en architectonische monumenten en geeft hen een interessante kijk op de geschiedenis van Spanje.
De ontmoetingen en interacties met wandelaars uit allerlei landen is ook een specifiek kenmerk van de lange afstandsroute door Spanje. Zij hebben allen hetzelfde doel, maar heel verschillende redenen om het te willen bereiken.
De wandeltocht is mentaal en fysiek voor mij een verrijkend en louterend avontuur geweest. Wandelen vertraagt je leven en geeft je de tijd en ruimte om uit te zoomen. Als hardloper vond ik dat een bijzondere ervaring. Sommige etappes vond ik fysiek zwaar, met name die waarbij je meerdere kilometers over een lange steile weg moet lopen, met stijgingspercentages van wel 6 tot 10%! Deze etappes waren een aanslag op mijn uithoudingsvermogen. Daarbij moet ik de kanttekening maken dat dit niet vreemd is voor iemand van mijn leeftijd (79 jr). In de wandelgidsen die over de camino zijn uitgegeven staat te lezen dat deze ook voor de ongeoefende wandelaar goed te doen is. Dit is onjuiste informatie en zet de aspirant pelgrim letterlijk op het verkeerde been. Je hoeft geen bergen te beklimmen, maar de route voert je geregeld over steile, smalle en glibberige paden, waarbij het afdalen vaak lastiger en risicovoller is dan het klimmen. Voor het lopen van de camino is een goede basisconditie een absolute vereiste. Starten zonder een degelijke voorbereiding is vragen om problemen. Het is raadzaam om niet alleen te oefenen met het lopen van lange afstanden (15 – 25 km), maar ook met het dragen van bepakking.
Na ruim drie maanden ben ik met een trots gevoel thuisgekomen, hoofd en hart vol mooie herinneringen.
Peter Nouwens
Loopgroep zaterdag Oude Warande
